2 gedachten over “Israel, EU and the US disregard international law”

1. Beste Anja,

   Heb je iets aan dit stuk?
   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
   drs J.J. Wijenberg
   Mallemolen 55/29
   2585 XH ‘s-Gravenhage

   Wouter Bos
   Partijleider
   en
   Lilianne Ploumen
   Voorzitter

   PvdA
   Postbus 1310
   1000 BH Amsterdam

   onderwerp It’s zionism, stupid
   de PvdA heeft bloed aan haar handen, en dat wordt nog erger

   Den Haag, 30 maart 2008

   Waarde partijgenoten,

   Deze parafrase op de beroemde leus in zijn herverkiezingscampagne 1 kan Bill Clinton nooit gebruikt hebben. Hij en alle gezagsdragers van enig belang in de Verenigde Staten waren – en zijn nog steeds – gevangen in de klauwen van de machtige pro-Israël lobby in de VS.2 Zou hij dit gezegd hebben, dan was een massieve lastercampagne tegen hem ontketend. Hij zou nooit zijn herkozen.

   zionisme

   “On the future map of Israel four priorities must be marked: Jerusalem, the Negev, the Galilee and the Valley of Peace” 3
   De president van de ‘joodse’ staat, Shimon Peres, schond bij de aanvaarding van het hoogste ambt van Israël het internationaal recht ten overstaan van zijn volk, de Palestijnen en de hele wereld. Jeruzalem en de Vallei van de Vrede (de Jordaanoever) eigent hij zijn land toe, maar behoren slechts deels bij Israël. Hij verwoordt daarmee de partijpolitieke doelstellingen van tenminste fascistisch Likoed, het even fascistische Kadima en de vele religieuze partijen en partijtjes in de Knesset. Israël is hard op weg deze doelstellingen te realiseren.

   Hoe moet het dan met de Palestijnen? Het antwoord is eenvoudig.

   “When 2.5 million [Palestinians] live in closed-off Gaza [ . . .] those people will become even bigger animals than they are today, with the aid of an insane fundamentalist Islam. [. . ]. So, if we want to remain alive, we will have to kill and kill and kill.  All day, every day.  If we don’t kill, we will cease to exist.  The only thing that concerns me is how to insure that the [Jewish] boys and men who are going to have to do the killing will be able to return home to their families and be normal human beings.” 4

   “Hij waarschuwde daarbij dat de Palestijnen een “shoah” riskeren. […] in Israël wordt de term zelden gebruikt voor iets anders dan de door het naziregime aangerichte massamoord op de joden.” 5

   Kan het schaamtelozer? Kan het nauwkeuriger en meer conform de werkelijkheid?

   De hoogleraar aan een geacht wetenschappelijk instituut, Arnon Sofer, wordt niet ontslagen, niet vervolgd, laat staan veroordeeld. Hij mag in een belangrijke Israëlische krant ongestraft oproepen tot genocide. Matai Vilnai, de onderminister van Defensie, waarschuwt op 1 maart jl. onomwonden dat genocide op de Palestijnen in Gaza zal plaatsvinden.
   Dit zijn geen incidenten. Het zijn voorbeelden uit een eindeloze reeks van bewijzen dat de staat Israël in een decennialange campagne zijn zionistische agenda rücksichtslos uitvoert.

   Het gaat Israël niet om de zogenaamde bedreiging van een kwetsbaar land en Israël’s zogenaamd bedreigde veiligheid. De politieke en militaire leiderschappen beschikken over de vierde krijgsmacht en de tweede luchtmacht ter wereld. Zij maken zich niet in het minst druk om die paar primitieve, nauwelijks effectieve Palestijnse raketten. Een Hamasbewind, of welk Palestijns bewind dan ook, zal hen een zorg zijn. Het hoofddoel is altijd het bereiken van Eretz Israël, Groot-Israël, de droom van het zionisme. In dat streven is de vernietiging van de Palestijnse samenleving noodzakelijk. In alle Bezette Gebieden is dit proces al decennia aan de gang. En om dat doel voor de wereld te maskeren, komen al deze argumenten bijzonder handig uit.
   ‘Israël heeft het recht zich te verdedigen’ is een veelgehoord Israëlisch argument, eindeloos herhaald door Westerse politici en media. In het licht van de agressie en grootschalige misdaden, begaan tegen de Palestijnen en Libanezen, vormt dit argument wel het toppunt van arrogantie, bedrog en cynisme.

   Twee begrippen, die steeds vaker opduiken in het internationale debat, komen van een Israëliër, Baruch Kimmerling, en iemand die zegt joods/Amerikaan te zijn, Richard Falk. Politicide definieert Kimmerling als het “proces dat als uiteindelijk doel heeft het doen wegsmelten (the dissolution) van het bestaan van de Palestijnen als een legitieme sociale, politieke en economische eenheid” 6. De zeer gerespecteerde geleerde Richard Falk spreekt over ‘sluipende genocide naar een Palestijnse holocaust’ 7

   het internationaal recht en Israël

   Een heel scala aan instrumenten van internationaal recht wordt dagelijks en op grote schaal door Israël geschonden:
   – de Preambule van het Handvest van de Verenigde Naties;
   – 39 VN-Veiligheidsraadresoluties over Israël;
   – de internationale wetgeving met betrekking tot oorlogen die voortkwam uit de Vredesconferenties van Den Haag in 1899 en 1907;
   – het humanitaire recht zoals vastgelegd in de Geneefse Conventies, en vooral de IVde;
   – de vele Verdragen en Verklaringen over de Universele Rechten van de Mens;
   – de Verdragen over de Rechten van het Kind;
   – de Verdragen tegen het Martelen;
   – de Adviserende Opinie over bestaand internationaal recht van het Internationale Gerechtshof van 9 juli 2004 over ‘de Muur’ en andere aspecten.

   Vanwege de reikwijdte en de omvang van deze schendingen wordt de internationale rechtsorde fundamenteel aangevreten. Dit gedrag noemen we dan ook staatsterrorisme. Zonder enige overdrijving mag gesteld worden dat, na het verdwijnen van Saddam Hoessein, Israël het overgebleven meest misdadige regiem in het Midden-Oosten vormt.
   Zijn dit opvattingen van een – weliswaar goedwillende – actievoerder, die helaas elk gevoel voor proporties is kwijtgeraakt? Ik meen te mogen steunen op een keur van onafhankelijke bronnen:
   – het aandachtig volgen van het dagelijkse nieuws is al ruim voldoende;
   – internationale en Israëlische organisaties van naam analyseren de ontwikkelingen en doen daarvan verslag: de Wereldbank, het Rode Kruis, Amnesty International, Human Rights Watch, OXFAM, Gush Shalom, B’tselem;
   – gezaghebbende persoonlijkheden spreken zich ook in niet mis te verstane bewoordingen uit: dominee Desmond Tutu, oud-President Jimmy Carter, de Speciale Rapporteur van de VN John Dugard, de VN-vertegenwoordiger in de regio Alvaro de Soto, de beroemde Amerikaanse journalist Seymour M. Hersch, de wetenschapper van naam Norman Finkelstein, Dries van Agt;
   – en vele, vele andere organisaties en persoonlijkheden.

   Israël heeft zijn eigen, waarlijk unieke interpretatie van het internationale recht ontwikkeld, dat nergens in de wereld wordt erkend. Het internationaal recht werd en wordt ‘gedomesticeerd’ voor benepen nationale politieke doeleinden. 8 Het vormt de ‘wettelijke’ basis voor corrupt – zo niet crimineel – beleid, zoals het systeem van militaire gerechtshoven in de Bezette Gebieden, de ontvoering, het martelen en opsluiten zonder vorm van proces van ongeveer 12.000 Palestijnse en Libanese mannen, vrouwen en kinderen. (In hun uitzichtloos bestaan gooien Palestijnse kinderen stenen naar Israëlische tanks en pantservoertuigen. Een flink aantal werd doodgeschoten of verwond. Natuurlijk trof de soldaat die de trekker overhaalde geen blaam, laat staan zijn superieuren. De Israëlische propagandamachine weet er wel raad mee: “Wat is er mis met Palestijnse ouders dat ze hun kinderen bloot stellen aan zulk gevaar?” 9) Rechters hebben zich zelfs verlaagd tot het rechtsgeldig verklaren van martelen.

   het internationaal recht en de Palestijnen

   De Palestijnen beschikken onder de Vierde Geneefse Conventie over het absolute recht om zich tegen de bezetter te verzetten, ook met gebruik van wapens.
   De Palestijnen hebben niet het recht zich aan de burgerbevolking in Israël te vergrijpen. De Palestijnse aanvallen op burgerdoelen moeten worden afgewezen. Aanslagen in bussen, in cafés en in shopping malls in Israël en het willekeurig afvuren van raketten naar Israël vanuit Gaza behoren veroordeeld te worden.
   Deze eisen zijn slechts redelijk en overtuigend wanneer in de allereerste plaats de decennia lange, ongehoord wrede misdaden – het Israëlische staatsterrorisme – tegen de weerloze bevolkingen van de Westelijke Jordaanoever en Gaza op maar voor één uitleg vatbare wijze worden veroordeeld. Pas als Israël zich volledig onthoudt van het terroriseren van de Palestijnen, mag dat land zich beklagen of zich verzetten tegen Palestijnse actie. De Palestijnen moeten eerst in de gelegenheid worden gesteld te bewijzen dat zij vrede willen. Onder de huidige omstandigheden worden zij in de onmogelijke positie gedwongen zich te moeten verdedigen, hetgeen door Israël wordt misbruikt als teken van ’terrorisme’.
   Het kan bijna niet perverser.
   het internationaal recht en Nederland

   De regering en de meerderheid in het parlement, alle plechtige verklaringen van het tegendeel ten spijt, trekken zich in dit verband niets aan van hun eed op de Grondwet, artikel 90: De regering bevordert de internationale rechtsorde.
   De Nederlandse regering steunt en gedoogt hardnekkig, en financiert zowel direct als indirect het Israëlische onderdrukkingsapparaat. Ons belastinggeld wordt gebruikt ter ondersteuning van moordend, rovend en brandschattend staatsterrorisme. 10

   Israël’s achterstallig onderhoud

   Onmiddellijk na het van kracht worden van Veiligheidsraadresolutie 242 op 22 november 1967 diende Israël zich terug te hebben getrokken uit de Bezette Gebieden. Tot de dag van vandaag worden de Palestjnen geteisterd door de bezetting van meer dan 40 jaar. Dit is een aanfluiting voor het internationaal recht. Het is ook een grof schandaal, dat de VS en de EU dit zolang hebben toegestaan, en dat hardnekkig volhouden

   De omsingeling van de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever is bijna voltooid. Aan één kant staat al de muur. Aan de andere zijde zijn de Palestijnen nu bijna verdreven van hun eigendom, de oever van de rivier de Jordaan. Als dat rond is, kan het moorden op kleinere schaal ook daar opgevoerd worden en het grote moorden beginnen.

   Onbegrijpelijk is, dat in de huidige situatie de nadruk wordt gelegd op details om Hamas te isoleren, terwijl in het algehele beeld niet te ontkennen valt dat het Israëlische zionisme de wortel is van alle politieke, economische en sociale kwaad dat de Palestijnen wordt aangedaan. Dat geldt in verhevigde mate voor Gaza. Het slachtoffer wordt geslachtofferd.

   Israël legt grote minachting aan de dag voor het international recht. Niettemin heeft Israël nog veel achterstallig onderhoud te verrichten voordat het zich een beschaafd lid van de Verenigde Naties kan noemen dat zich conformeert aan het international recht. Israël is verplicht om:
   – zich onmiddellijk en totaal te onthouden van elke vorm van agressie tegen de gehele Palestijnse bevolking door zowel de militaire eenheden als de illegale bewoners van alle joodse nederzettingen;
   – zich te onthouden van elke standrechtelijke moord met welke methode en met welke middelen dan ook;
   – zich honderd procent te onthouden van misdaden door de Israëlische militairen en de geheime diensten in het gehele Midden-Oosten;
   – zich op de kortst mogelijke termijn terug te trekken uit alle Bezette Gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem en Gaza;
   – het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen uit te voeren;
   – zich te onthouden van het schenden van de territoriale integriteit van alle omringende soevereine staten;
   – onmiddellijk de ca. 12.000 ontvoerde, illegaal gevangen gehouden Libanese en Palestijnse burgers, waaronder de 46 democratisch gekozen Palestijnse parlementsleden, in vrijheid te stellen;
   – de muur op Palestijnse grondgebied af te breken en de Palestijnse getroffenen voor de geleden schade te compenseren;
   – gesprekken te voeren met het democratisch gekozen Hamas, dat voortdurend zinvolle vredesvoorstellen doet gebaseerd op het internationaal recht.
   één kwartet, vier maal fout

   Het kwartet van de VS, de EU, Rusland en de VN koesteren een idee over hoe vrede tussen Israël en de Palestijnen kan worden bereikt. Het ‘Annapolis-initiatief’ borduurt hierop verder. Omdat het concept in de verste verte niet in de buurt komt van het internationaal recht, is deze operatie al onmogelijk. Vanwege de gebruikelijke Israëlische sabotage van elk vredesinitiatief, is het so-wie-so ten dode opgeschreven.
   Opmerkelijk is dat dit vierspan ook weigert een plaats aan de onderhandelingstafel in te ruimen voor Hamas. Consequent wordt een vals beeld opgeroepen van de vredesintenties van deze winnaar van de laatste parlementsverkiezingen in Palestina.11
   Nog opmerkelijker, het is niet eens een kwartet. Het is een kwintet. Israël doet volop mee, maar de Palestijnen zijn uitgesloten. Over onpartijdige bemiddelaars gesproken!

   Aan Hamas – de enige partij die zinnige vredesvoorstellen op tafel legt die dicht bij de criteria van het internationaal recht liggen – worden vier eisen gesteld. Elk daarvan is doorgestoken kaart:

   – Hamas moet Israël erkennen. Vraag: welk Israël, want dat land breidt zich – zonder noemenswaardige oppositie van ‘het Westen’ – elke dag verder uit ten koste van het Palestijnse territoir;
   – Hamas moet het gebruik van geweld afzweren. Hoezo? Onder de Vierde Conventie van Genève heeft deze partij het volste recht om zich tegen de bezetter, ook met het gebruik van wapens, te verzetten. Voorts wordt van de bezetter die geweld grootschalig inzet, Israël, hetzelfde niet geëist;
   – Hamas moet de eerder gesloten overeenkomsten met Israël erkennen. Waarom? Deze zijn afgedwongen door Israël en in tegenspraak met het internationaal recht. Hamas heeft het volste recht te weigeren door Israël gedicteerde vredesvoorwaarden opgelegd te krijgen;
   – Hamas moet Fatah toelaten in het bestuur van de Palestijnse gebieden, vooral nu in Gaza. Merkwaardig. Hamas won een eerlijk verlopen parlementsverkiezing ten koste van het zeer corrupte Fatah. Het democratisch recht tot regeren werd hen ontzegd en een coalitie met Fatah opgedrongen. Niet minder dan 46 parlementsleden van Hamas werden door Israël ontvoerd en tot de dag van vandaag gevangen gehouden. De Westerse wereld spande voorts met Israël en Fatah samen om Hamas met geweld te elimineren. Om een coup van Fatah in Gaza te verijdelen, eigende Hamas zich met geweld het democratisch verworven recht toe het gebied te regeren.

   Het inzicht lijkt geleidelijk door te breken, dat aan het betrekken van Hamas bij de vredesonderhandelingen niet te ontkomen valt. Het kwartje is evenwel nog steeds niet gevallen, dat Hamas daar meer recht op heeft dan Fatah, betere voorstellen heeft en de rechten en belangen van de Palestijnen veel beter vertegenwoordigt dan het corrupte en gewantrouwde Fatah ooit zal kunnen.

   ploerten en ploertenmaatjes

   Gaza staat nu in het middelpunt van de belangstelling. De vernietigingscampagne is ook daar echter in al die 40 jaar nooit opgehouden..
   Het leek erop, dat Ariel Sharon uit zijn gebruikelijke rol van de ultieme staatsterrorist viel en in 2003 Gaza genereus opgaf. In feite transformeerde hij deze strook tot de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Israël heeft het gebied hermetisch afgesloten, controleert het land, de zee en het luchtruim. De Verenigde Naties beschouwen Gaza als nog steeds Bezet Gebied. Niet-aflatende terreur was het lot van de Gazanen. Met het aantreden van Hamas is het alleen maar heviger opgevoerd. Even leek een gedeeltelijke deëscalatie plaats te vinden. Dat was slechts een tactische zet. De internationale druk, ook van de Europese Unie en zelfs van de Verenigde Staten, was even wat te hoog opgelopen. Nadat deze weer is weggeëbd, keerde de Israel Defence Forces – zoals altijd – in volle hevigheid terug.

   Veel serieuze commentatoren twijfelen er niet aan, dat in Gaza genocide plaatsvindt. Tenminste is men van oordeel, dat de Gazanen collectief gestraft worden. Het internationaal recht is daar duidelijk over. Het is ten zeerste verboden.
   De Nederlandse regering vindt dat geen sprake is van collectief straffen. Kennelijk beschouwt zij het voortduren van de bezetting en het in stand houden van de grootste openluchtgevangenis geen collectieve strafmaatregelen. Het vernietigen van duizenden huizen is dat in de ogen van onze ministers evenmin. Het met de grond gelijk maken van het huis van de familie van zelfmoordenaars is natuurlijk geen collectieve straf, hoe komt U erbij? Gevechtsvliegtuigen bij voorkeur ‘s-nachts laag over laten scheren en door de geluidsbarrière knallen, is geen collectieve straf, hoe komt U ook daar nu bij? Het voortdurend standrechtelijk vermoorden van legitieme verzetstrijders en vele andere burgers, waaronder grote aantallen kinderen, voldoet ook niet aan dat criterium. Het uithongeren, verdorsten, onthouden van medicijnen, benzine voor de ambulances en kleding, weigeren van medische verzorging vanuit Israël is natuurlijk geen collectieve straf. Het onmogelijk maken van het volgen van onderwijs voor generaties Palestijnse jongeren, nee hoor, geen collectieve straf.

   De Tweede Kamer debatteerde op 8 maart jl. met Minister Verhagen over de laatste stand van zaken in het conflict tussen Israël en de Palestijnen in het algemeen, en die van Gaza in het bijzonder. De conclusies uit het debat zijn ontluisterend en hebben – gek genoeg – geen aandacht van de media gekregen:

   1. het Kabinet vindt het gebruikte Israëlische geweld proportioneel;
   2. het Kabinet vindt niet dat het internationaal recht is overtreden;
   3. het Kabinet – inclusief PvdA-minister Koenders – meent dat er geen sprake is van collectief straffen;
   4. het Kabinet ziet geen aanleiding voor verdere stappen (het voorstel van de SP en GroenLinks om het EU-Associatieverdrag op te schorten);
   5. het Kabinet ziet geen aanleiding tot het instellen van een Israël-Tribunaal van de Verenigde Naties in Den Haag (voorstel SP).

   De vraag dringt zich zo langzamerhand toch wel op:

   als dit alles geen collectief straffen is, waarde ministers, wat is dan wèl collectief straffen?

   Elke lezer van een serieuze krant kan gemakkelijk vaststellen dat de Minister van Buitenlandse Zaken liegt. Het is een goed Parlementair gebruik dat de minister die liegt wordt heengezonden. Een motie van wantrouwen ligt des te meer voor de hand waar het Nederlandse buitenlandse beleid ten aanzien van de Midden-Oosten regio vanuit Israël wordt gedicteerd. Anders gezegd, het heeft er alle schijn van dat de lokale zetbaas van het zionistische misdaadsyndicaat fungeert als onze minister van Buitenlandse Zaken.

   ‘slaap kindje, slaap’

   Hoe is het toch mogelijk, dat de waarden en de normen van het internationaal recht alsmede de feiten zo diametraal staan tegenover het decennia lang gevoerde beleid van de Verenigde Staten en de Europese Unie? Hoe komt ‘de Westerse wereld’ zo naar binnen gekeerd, zo autistisch? Hoe is het mogelijk dat een heel volk, de hele Palestijnse samenleving, wordt opgeofferd voor …… ja, voor wat? Toch niet voor het koloniale, zionistische ideaal, stammend uit het einde van de 19de eeuw?

   Een belangrijke factor, maar niet de doorslaggevende, is een kluwen van desinformatie. Daarin zijn zeker vijf, elkaar versterkende, stadia te onderscheiden:
   – Hasbara, de wereldwijd opererende, uiterst succesvolle Israëlische propagandamachine 12;
   – moord op journalisten, cameralieden, vertalers en chauffeurs van internationale nieuwsnetwerken, bedreiging van journalisten (tijdens de zomeroorlog tegen Libanon werden journalisten geïnformeerd, dat wie een tv-camera droeg een legitiem doelwit voor de Israel Defence Forces zou zijn) 13 en het onklaar maken van zenders en ontvangers voor wereldwijde communicatie voorafgaand aan militaire acties;
   – de verslagen van internationale correspondenten ter plaatse ‘zijn gefilterd, vervormd, gemanipuleerd, partijdig en versimpeld’ 14;
   – de manipulatie van de informatie op nationaal niveau door het CIDI 15 en CIDI-achtigen;
   – de tendentieuze berichtgeving in de media 16.
   Het is bepaald niet verwonderlijk, dat degenen die niet regelmatig primaire en onafhankelijke bronnen raadplegen een volledig verkeerd beeld van de werkelijkheid toegediend krijgen en daarop verkeerde conclusies trekken.

   Tenminste drie andere factoren dragen bij aan het hardnekkige pro-Israël buitenlandse beleid:
   – de geleidelijk aan slijtende schuldgevoelens over het lot van vele joden tijdens de Tweede Wereldoorlog;
   – fundamentalistische ‘christenen voor Israël’, met de rol van de joden bij ‘de voleinding der tijden’ als hun bizarre drijfveer;
   – veronderstelde schatplicht aan de Verenigde Staten en misplaatste Noord-Atlantische trouw.

   Wij steken de kop in het zand om niet te hoeven zien, stoppen de oren dicht om niet te hoeven horen en sluiten onze ziel af om ons geweten koest te houden. Minder dan veel gewone burgers, kunnen de meeste van onze politici het niet opbrengen om het peilloos diepe kwaad – dat de ‘joodse’ staat Israël heet – recht in de ogen te kijken. Srebrenica was maar een incident op het schoolplein in verhouding tot wat de Palestijnen (en Libanezen) van het zionistische Israël moeten ondergaan.

   Door de uitvoering van de Israëlische zionistische agenda te steunen en te gedogen, door hun misdaden direct en indirect te financieren, dragen wij een grote schuld. Onze politici dienen antwoord te geven op de vraag:
   hoe lang nemen jullie dit onmogelijke beleid nog voor jullie verantwoording?

   vrede binnen twee jaar

   De Europese Unie kan op vrij eenvoudige wijze de zo vurig gewenste rechtvaardige en duurzame vrede tussen Israël en de Palestijnen afdwingen. Daarvoor zijn drie voorwaarden essentieel: het uitgangspunt en de basis is het internationaal recht, de aanwezigheid van de politieke wil en de vastberadenheid om de storm van protest van Israël en de VS te weerstaan. Dat laatste mag geen probleem zijn. Israël is een veel te grote herrieschopper voor zo’n fragiel en – objectief gesproken – politiek en economisch tamelijk onbelangrijk landje. De VS hebben wereldwijd afgedaan als de enige grootmacht, economisch en vooral moreel. ‘Dump the dishonest broker.’ 17
   Het probleem is eerder het gebrek aan politieke cohesie in de EU. Nederland kan bijdragen dat tekort te verminderen door duidelijk te maken, dat Europa de doorslaggevende rol in het Midden-Oosten kan spelen. De instabiliteit in die regio vormt een groter gevaar voor ons dan voor de VS. Vrede in het Midden-Oosten is een vitaal belang voor de EU.

   Het Internationaal Gerechtshof oordeelde in 2004, dat Israël zich op grond van Veiligheidsraad resolutie 242 van 1967 uit alle Bezette Gebieden moet terugtrekken, waarna partijen op voet van gelijkheid zullen onderhandelen over een finaal akkoord. De EU dient van Israël te eisen dat hij zich binnen een periode van – zeg – zes maanden terugtrekt uit alle Bezette Gebieden. Blijft Israël in gebreke, wat waarschijnlijk is, dan voert de EU de druk op Israël met vreedzame middelen op. De EU zet de volgende politieke, economische en andere machtsmiddelen in:

   – zoals geschiedde met het Apartheidsregiem van Zuid-Afrika en met Joegoslavië, wordt – op grond van het plegen van genocide en het niet nakomen van toetredingsverplichtingen – het lidmaatschap van Israël voor alle organen van de Verenigde Naties opgeschort 18;
   – de permanente leden van de Veiligheidsraad, tevens lidstaten van de Europese Unie, dienen het voorstel in om een Israël Tribunaal in Den Haag in te stellen. De verantwoordelijke politici, hoge militairen en de rechters die martelen toestaan kunnen zich dan vanuit een cel in Scheveningen voor de internationale gemeenschap voor hun daden verantwoorden. De VS zullen op korte termijn nog wel hun veto inzetten om dit te voorkomen. Niettemin is de signaalwerking van groot belang;
   – sancties, zoals van kracht voor Iran, worden integraal toegepast op Israël. De EU zelf zal een hele serie sancties opleggen: politieke, juridische, consulaire, militaire, financiële en economische. Kortom, Israël wordt ‘in de ijskast’ gezet totdat het zich gedraagt conform het internationaal recht;
   – ook zal de EU voor het Palestijnse volk, vanwege 60 jaar door Israël aangerichte materiele en psychische schade, omvangrijke compensaties eisen.

   Israël zal tegen dergelijke dwangmaatregelen niet bestand zijn en inbinden. Pas dan komt er zicht op een rechtvaardige en duurzame vrede in het Midden-Oosten.

   tenslotte

   “De staat verdrukt, de wet is logen,
   De rijkaard leeft zelfzuchtig voort,
   Tot ’t merg en been wordt d’ arme uitgezogen
   En zijn recht is een ijdel woord” 19

   Met vriendelijke groeten,

   Jan Wijenberg
   oud-ambassadeur

2. Volgende keer: geef een link in plaats van het hele stuk, Herman.
   Ik kan bij de reacties niet onderbreken met een ‘lees verder’, het is een reuze gescrol zo. Maar dank.